ΚΆΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΟΡΌ ΤΟΥ ΠΑΝΜΟΒΡΙΑΚΟΎ

Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι,

Η ομάδα του χωριού μας,Πανμοβριακός Ριόλου σας καλεί σε μια παραδοσιακή βραδιά ,την Κυριακή 6 Αυγούστου , με φαγητό, χορό και  ζωντανή μουσική.

Η θετική διάθεση και το χαμόγελο, βασικοί παράγοντες στο να πετύχει αυτό το απλό κάλεσμα και να μετατραπεί σε ένα μικρό πολύχρωμο γαϊτανάκι.

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΆΣ

Από φίλο Αγρότη

Ένα μεγάλο κεφάλαιο που θέλω να θίξω είναι τα παιδιά των αγροτών....

Υπάρχουν και αυτά τα παιδιά, που στην περίοδο των διακοπών τους βοηθούν τους γονείς τους ή ακόμα πηγαίνουν και μεροκάματα για να στηρίξουν την οικονομία της οικογένειας.
Επακόλουθο να στερούνται διακοπές,να κουράζονται, να κοιμούνται λιγότερο να ματώνουν να ιδρώνουν τη φανέλα και να βλέπουν θάλασσα με το κυάλι.
Όχι...δεν είναι γιατί δεν τους αγαπούν οι γονείς τους ίσα ίσα τους δίνουν μαθήματα επιβίωσης έστω και με πόνο ψυχής πολλές φορές!!
Παιδιά που μαθαίνουν να δουλεύουν γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, τιμούν περισσότερο την αξία όλων και η παιδεία που αποκτούν μεσα απο αυτό είναι απαράμιλλη!!
(για τους πολιτικούς που οι περισσότεροι όταν ήταν παιδιά δούλευαν στα χωράφια αφήστε με να έχω τις αμφιβολίες μου...)
Για αυτό λοιπόν παλικάρια και κοπέλες που το κάνετε αυτό μέσα στο χωράφι,στη στάνη Στο καϊκι Και όπου αλλού βαράτε, μη μασάτε από τίποτα κι Εμείς είμαστε εδώ!!!!!!
Μας κάνετε περήφανους εμάς τους γονείς σας !!!!

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΩΝ ΡΙΟΛΟΥ

Η ίδρυσή του χρονολογείται γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ΄80(πιθανόν το 1981 από τον Γ.Φωτόπουλο) και η στέγασή του ήταν στο ισόγειο του σπιτιού του Γιάννη Νιφορόπουλου.
Στις φωτογραφίες οι οποίες τραβήχτηκαν στον συγκεκριμένο χώρο ήταν παρών:

Η Κατερίνα Ν. Κασπίρη η οποία ήταν Πρόεδρος και η Ελένη Δ. Κασπίρη η οποία ήταν ενεργό μέλος.

Σπάνιο φωτογραφικό απόκομμα από εκδήλωση του Μ.Σ.Νέων Ριόλου

Η επανίδρυση του συλλόγου εδώ

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΣΚΑΠΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΙΚΥΚΛΑ

Τα θρυλικά σκαπτικά και τρίκυκλα, ήταν διαδεδομένα στο Χωριό μας. Κυρίως κατά την δεκαετία του 1970 ήταν το βασικότερο μέσο μεταφοράς . Ένα απαραίτητο εργαλείο για όλες της αγροτικές εργασίες, αφού εκτός από μεταφορικό μέσον, μετατρέπονταν και σε σκαπτικό για τα χωράφια ( ή αντίστροφα).

«ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ» ( Γαλαζο-μπλέ χρώμα ), «ΡΕΚΟΡ» ( Πράσινο χρώμα ), «ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ» » ( Κεραμιδί χρώμα ) . Αντικατέστησαν παλιότερες μάρκες ( AGRIA, ILO, Λαικμάστερ  κ.λ.π, οι οποίες ήταν μόνο για σκάψιμο.

Πρόκειται για τοπικές μικρές βιοτεχνίες της Ελλάδας, που τα συναρμολογούσαν τα πατενταρίζανε η κατασκεύαζαν διάφορα μέρη τους. Με τα χρόνια τα σκαφτικά/τρίκυκλα είχαν την δική τους μικρή εξελικτική διαδρομή, τους πρόσθεσαν μηχανή αυτοκινήτου, μίζα , λεβιέ ταχυτήτων , πεντάλ, απέκτησαν τιμόνι , κουβούκλιο , παρμπρίζ, πόρτες , φανάρια , φλας (σχεδόν πάντα ήταν σε αχρηστία ) .
Ήταν πολύ αξιόπιστα, οικονομικά και αποτελεσματικά .

"Βαρέθηκα την Τζάγκουαρ, δεν θέλω τη Μερσέντες,θ' ανέβω στον Μινώταυρο να κλάσουν όλοι μέντες"

Η ρυμούλκα όπως φαίνεται στην φωτογραφία είναι κατασκευή " ΑΦΩΝ ΜΙΛΤ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ '' - ''ΕΥΡΩΠΗ''.

Διαβάστε Περισσότερα

"ΣΉΚΩ ΘΆΝΟ ΜΟΥ"

ΡΙΟΛΟΣ : Τις παλιές εποχές.....
Η Θάναινα(γυναίκα του Θάνου) ήταν κάτοικος του χωριού και το σπίτι της βρίσκονταν κοντά στο νεκροταφείο.Ο θάνατος του Θάνου την είχε αναγκάσει κάθε φορά που περνάει έξω από αυτό να μονολογεί:

« Σήκω Θάνο μου, να φάμε. Μου λείπεις Θάνο μου. Πως θα φάω μόνη μου ;;;… ».
Επειδή η κατάσταση συνεχιζόταν αρκετό καιρό ο συγχωριανός μας,Θανάσης Μητρόπουλος (το σπίτι του οποίου ήταν επίσης κοντά στο νεκροταφείο ) , μια μέρα κρύφτηκε πίσω από την μάντρα του νεκροταφείου και απάντησε μιμούμενος την φωνή του μακαρίτη : « Τράβα κ’ έρχομαι, σου λέω».
 Από τότε δεν ξαναρώτησε η Θάναινα…..

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΠΑΤΌΖΑ

Πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες της καθημερινότητας, πόσος μόχθος και ιδρώτας χρειαζόταν για να γίνουν πράγματα που σήμερα χρειάζονται λίγες ώρες. Μια από αυτές τις ενασχολήσεις ήταν και η γεωργία και ειδικά το θέμα του αλωνισμού.
Οι ξεχασμένες πατόζες ξυπνούν τις μνήμες μιας άλλης εποχής
O αλωνισμός κρατούσε σχεδόν ένα μήνα! Πριν από το 1940, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και αργότερα, στον τόπο μας, οι γεωργοί θέριζαν τα χωράφια τους με τα χέρια. Εργαλείο τους ήταν τα δρεπάνια.

Ξημερώματα, όλη η οικογένεια του ΑΓΡΟΤΗ με το καρο, πήγαινε στο χωράφι και άρχιζε τη δουλειά. Δούλευαν όλοι, όσοι μπορούσαν να δουλέψουν. Μόνο τα πολύ μικρά παιδιά περίμεναν ή έπαιζαν κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, αν υπήρχε ή κάτω από τη σκιά του κάρου.
Το μεσημέρι σταματούσαν λίγο για το μεσημεριανό φαγητό και για λίγη ξεκούραση και μετά πάλι τα ίδια. Οι καυτές ακτίνες του ήλιου ήταν ένα δύσκολο εμπόδιο, μα όλοι τους ήταν καλυμμένοι καλά. Καπέλο ή μαντήλα οι γυναίκες, μακρυμάνικα πουκάμισα και παντελόνια μακριά ήταν οι ασπίδες προστασίας.
Στο τέλος, όλα αυτά τα δέματα, τα φόρτωναν στο κάρο και τα πήγαιναν στα αλώνια. Εκεί υπήρχε η πατόζα. Μια μεγάλη μηχανή, πάνω σε 4 ρόδες, που δούλευε με τη βοήθεια του τρακτέρ!

 Ένας μακρύς ιμάντας (λουρί) μετέφερε την κίνηση από τη μηχανή του τρακτέρ στους άξονες της πατόζας. Με ένα συνδυασμό άλλων τροχών που κι αυτοί συνδέονταν με άλλους ιμάντες, κινούνταν μεταδίδοντας την κίνηση σε όλο το μηχανισμό της πατόζας. Το καθένα εξάρτημα έκανε τη δική του δουλειά. Χρειαζόταν ένα πλήθος από εργάτες. Ένας ή δύο έβαζαν τα δεμάτια σε ένα μηχανισμό, ας πούμε κυλιόμενης σκάλας, που τα ανέβαζε επάνω στην πατόζα.

Ανάρτηση από Χρήστο Παπαδόπουλο.

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΑΡΟΙΜΊΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΉΝΑ ΙΟΎΛΙΟ

Αλωνάρη με τ' αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια.
Από τ' Άη-Λιος ο καιρός γυρίζει αλλιώς.
Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει.
Έτσι το 'χει το λινάρι να ανθεί τον Αλωνάρη.
Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τ' αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη.
Κάλλιο λόγια στο χωράφι , παρά ντράβαλα (φασαρίες) στ' αλώνι.
Κάτσε κότα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη.
Κότα πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη.
Κότα, χήνα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη.
Μικρό- μικρό τ' αλώνι μου, και να 'ναι μοναχικό μου.
Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια και η αγία Μαρίνα σύκα.
Ο Θεριστής θερίζει, ο Αλωνάρης αλωνίζει κι ο Αύγουστος ξεχωρίζει.

Όρνιθα το Γενάρη, κέφαλος τον Αλωνάρη.
Που μουχτάει τον Χειμώνα‚ χαίρεται τον Αλωνάρη.
Που μοχθεί το χειμώνα χαίρεται τον Αλωνάρη.
Πρωτόλη (Ιούνιε), Δευτερόλη (Ιούλιε) μου, φτωχολογιάς ελπίδα.
Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει.
Τ' Αλωναριού τα κάματα (δυνατή ζέστη), τ' Αυγούστου τα λιοβόρια (ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος).
Την ημέρα τ' άη -Λιός παίρνει ο καιρός αλλιώς.
Της αγιά Μαρίνας ρώγα και του άη -Λιός σταφύλι. (δηλαδή το σταφύλι ωριμάζει αργότερα από τη σταφίδα)
Της Αγιάς Μαρίνας ρούγα και του Άη Λια σταφύλι και του Αγιού Παντελεήμονα γιομάτο το κοφίνι.
Το τραγούδι του Θεριστή, η χαρά του Αλωνιστή.
Τον Αλωνάρη δούλευε καλό χειμώνα να έχεις.
Τον Αλωνάρη έβρεχε στον ποτισμένο τόπο.
Χιόνισε μέσα στο Γενάρη, να οι χαρές του Αλωνάρη.

Διαβάστε Περισσότερα

Ιστορικά Στοιχεία

Ξεφυλλίζοντας κανείς το Ιστορικό και λαογραφικό βιβλίο Θεοδώρου Κ. Τρουπή,υπάρχουν για ανάγνωση ενδιαφέροντα στοιχεία για το ρόλο του Ριόλου και άλλων χωριών κατά την Επανάσταση του 1821.

Περισσότερα για την ιστορία του χωριού θα βρείτε πατώντας εδώ.

Διαβάστε Περισσότερα

ΡΙΟΛΟΣ – ΚΟΥΝΟΥΠΕΛΙ - ΡΙΟΛΟΣ

Μεταφορά οικοσκευής με Τραχτέρια και Αγροτικά ( Δεκαετίες ’60 και ΄70 ). 
Απαραίτητο το ψυγείο πάγου και η επιστροφή πριν αρχίσει ο τρύγος της σταφίδας.

Λεωνίδας Μπιμπίνιας ( οδηγός ) , Ελένη Νιφοροπούλου-Παπανικολάου και στη ρεμούλκα Λάκης Αθ. Μητρόπουλος, Κώστας Ιωαν. Νιφορόπουλος , ο πρόωρα αδικοχαμένος Γιώργος Κατρόπουλος και πίσω ο παππούς μου Κώτσος Νιφορόπουλος ( Κοτσαλής ή Ρουμάνος ), μόλις που φαίνεται η γιαγιά Ανθούλα. [ δεκαετία ’60 ].

Θοδωρής Κουτσούκος, Μαρία Βαβαρούτα, Σπύρος Καρδάρας, Τζένη, Γιώργος, Ντίνος, Τότα Βαβαρούτα, Μαρία και Νικολίτσα Καρδάρα. [ δεκαετία ’70 ]

Διαβάστε Περισσότερα