O ολοκληρωμένος κατάλογος των εκτός οικισμού τοπωνυμίων του Ριόλου έχει ως εξής:
Αγιαβαρβάρα, Αγιαμονή, Αγιάννης, Αγκινάρα, Αγραπιδιά Πετρόπουλου, Αγραπιδούλα, Αηθανάσης, Αηλιάς, Αηνικόλας, Αλέξηδες, (Α)λογολίβαδα, Άμπουλας, Βαριές, Βαρκά, Βίσαλα, Βουλιάγκοι, Γήπεδο (Αργυρόπουλου και σημερινό), Γιοφύρι (Λυγερού), (Γ)κορ(ι)τσά, Γκούβελος, Γούβες, Δερβενάκια, Δη(ε)μοσιά(ές), Ζέμπα, Ιτιές, Καμίνια (Δραγάτα), Καλογερικό, Καταράχια, Κεντρώματα, Κλαδευτηράς, Κουβέλι, Λαγκάδι, Λάζος (Λυγερού), Λαμπρόγιαννη, Λαμπροφόρα, Λεύκα, Λιοστάσια, Λιτρόραχο, Λόγγος, Λυγερά, Μαρτούρενα, Μπαμπακιά, Μποστάνια, Μπότσικα, Μύλος Πετρόπουλου, Ντόβοβο, Ξυλόκαστρο, Παλιάμπελα, Παπαχρηστόπουλου, Πηγάδα Μελιδώνη, Πλάκες, Πλάτανος, Πόρος Λαγού, Ρουπάκια, Σκιαδαρέση, Σπυρακόπουλου, Τζέρος Σαγιά, Φλαμή, Φράγμα, Χούνη, Ψαράδες.
Παρατηρήσεις:
1) Η διαδικασία «γένεσης» των τοπωνυμίων είναι αέναη και συνεχής. Τρανταχτό παράδειγμα για την περίπτωσή μας είναι το «Φράγμα» και το (νέο) «Γήπεδο», που δημιουργήθηκαν τα τελευταία σαράντα (40) χρόνια και ονοματοδότησαν τις περιοχές, επισκιάζοντας ίσως παλαιότερες ονομασίες.
2) Παρότι ήθελα να αποφύγω να αναφέρω τοπωνύμια (εκτός οικισμού) με την κατάληξη - έϊκα και με θέμα το επώνυμο ή το παρατσούκλι οικογενειών (γιατί θα τραβούσε σε μάκρος ο κατάλογος), εν τούτοις, συμμορφούμενος και με το σκαρίφημα, στον παρόντα κατάλογο υπάρχουν τέτοια τοπωνύμια…
3) Αν εξαιρεθούν ορισμένα ξενικής προέλευσης τοπωνύμια, τα οποία ωστόσο έχουν "εξελληνιστεί" (λχ Δερβενάκια, Μποστάνια, (Γ)κορ(ι)τσά), υπάρχουν ελάχιστα ξενόγλωσσα τοπωνύμια (με όσα αυτό συνεπάγεται για την μελέτη της ιστορίας του χωριού), για τα οποία προσεχώς (και με την ανοχή των φιλολόγων και γλωσσολόγων…) θα επιχειρηθεί η ερμηνεία των ονομασιών τους.
( Νεοκλής Δημόπουλος )
Αγιαβαρβάρα, Αγιαμονή, Αγιάννης, Αγκινάρα, Αγραπιδιά Πετρόπουλου, Αγραπιδούλα, Αηθανάσης, Αηλιάς, Αηνικόλας, Αλέξηδες, (Α)λογολίβαδα, Άμπουλας, Βαριές, Βαρκά, Βίσαλα, Βουλιάγκοι, Γήπεδο (Αργυρόπουλου και σημερινό), Γιοφύρι (Λυγερού), (Γ)κορ(ι)τσά, Γκούβελος, Γούβες, Δερβενάκια, Δη(ε)μοσιά(ές), Ζέμπα, Ιτιές, Καμίνια (Δραγάτα), Καλογερικό, Καταράχια, Κεντρώματα, Κλαδευτηράς, Κουβέλι, Λαγκάδι, Λάζος (Λυγερού), Λαμπρόγιαννη, Λαμπροφόρα, Λεύκα, Λιοστάσια, Λιτρόραχο, Λόγγος, Λυγερά, Μαρτούρενα, Μπαμπακιά, Μποστάνια, Μπότσικα, Μύλος Πετρόπουλου, Ντόβοβο, Ξυλόκαστρο, Παλιάμπελα, Παπαχρηστόπουλου, Πηγάδα Μελιδώνη, Πλάκες, Πλάτανος, Πόρος Λαγού, Ρουπάκια, Σκιαδαρέση, Σπυρακόπουλου, Τζέρος Σαγιά, Φλαμή, Φράγμα, Χούνη, Ψαράδες.
Παρατηρήσεις:
1) Η διαδικασία «γένεσης» των τοπωνυμίων είναι αέναη και συνεχής. Τρανταχτό παράδειγμα για την περίπτωσή μας είναι το «Φράγμα» και το (νέο) «Γήπεδο», που δημιουργήθηκαν τα τελευταία σαράντα (40) χρόνια και ονοματοδότησαν τις περιοχές, επισκιάζοντας ίσως παλαιότερες ονομασίες.
2) Παρότι ήθελα να αποφύγω να αναφέρω τοπωνύμια (εκτός οικισμού) με την κατάληξη - έϊκα και με θέμα το επώνυμο ή το παρατσούκλι οικογενειών (γιατί θα τραβούσε σε μάκρος ο κατάλογος), εν τούτοις, συμμορφούμενος και με το σκαρίφημα, στον παρόντα κατάλογο υπάρχουν τέτοια τοπωνύμια…
3) Αν εξαιρεθούν ορισμένα ξενικής προέλευσης τοπωνύμια, τα οποία ωστόσο έχουν "εξελληνιστεί" (λχ Δερβενάκια, Μποστάνια, (Γ)κορ(ι)τσά), υπάρχουν ελάχιστα ξενόγλωσσα τοπωνύμια (με όσα αυτό συνεπάγεται για την μελέτη της ιστορίας του χωριού), για τα οποία προσεχώς (και με την ανοχή των φιλολόγων και γλωσσολόγων…) θα επιχειρηθεί η ερμηνεία των ονομασιών τους.
( Νεοκλής Δημόπουλος )
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου